تارسال کوالیژن یا چسبیدن استخوان های مچ پا به هم

میدانیم استخوان های پا بصورت یک قوس کنار هم قرار گرفته اند. استخوان پشت قوس یعنی استخوان پاشنه و استخوان های جلوی قوس یعنی پنجه پا در حین راه رفتن روی زمین قرار میگیرند و استخوان های بالای قوس با زمین تماس ندارند.

استخوان هایی را که در قسمت بالای قوس کف پا قرار گرفته اند را استخوان های میدفوت میگویند. استخوان های میدفوت به اضافه استخوان های پاشنه و تالوس را استخوان های تارس میگویند.

پس استخوان های کالکانه، تالوس، ناویکولر و کوبویید و سه استخوان کونئیفرم استخوان های تارس را تشکیل میدهند. در واقع استخوان هایی را که در قسمت پشتی و بالای پا قرار دارند را استخوان های تارس مینامند.

در جلوی استخوان های تارس استخوان های متاتارس قرار گرفته اند که در پشت پنجه پا قرار گرفته اند. کوالیژن به معنای چسبیده بودن و اتصال است. به چسبیده بودن یا چسباندن دو یا چند استخوان در هر جای بدن فیوژن هم میگویند. پس تارسال کوالیژن به معنای اتصال بعضی از استخوان هایی است که در ناحیه تارس قرار دارند.

 

تارسال کوالیژن  چیست

تارسال کوالیژن یک بیماری با منشا مادرزادی است که در آن دو یا چند تا از استخوان های پا ( منظور از پا قسمتی از اندام تحتانی است که پایینتر از مچ پا قرار گرفته است) به هم چسبیده اند. استخوان های تارس نقش مهمی در کارکرد کف پا دارند.

اتصال غیر طبیعی بین این استخوانها میتواند موجب کاهش حرکت بین استخوان ها یا از بین رفتن کامل حرکت بین آنها میشود و نتیجه آن دردناک شدن ناحیه است.

در حین راه رفتن تمام استخوان های پا نسبت به یکدیگر حرکت میکنند و اگر در حرکت بین دو استخوان پا مشکلی ایجاد شود حرکت استخوان های دیگر هم دچار مشکل میشود و این میتواند حتی موجب افزایش تنش و فشار های بین استخوان های سالم شده و ایجاد درد بکند.

 

تارسال کوالیژن چگونه ایجاد میشود

تارسال کوالیژن معمولا یک بیماری ارثی است و بر اثر جدا نشدن استخوان ها در زمان جنینی ایجاد میشود. البته گاهی عفونت یا ضربه میتواند این عارضه را ایجاد کند.
 
گرچه بچه ها با این بیماری متولد میشوند ولی بیماری معمولا تا سنین ۱۶-۸ سالگی علائمی از خود نشان نداده و مخفی باقی میماند و گاهی هم بیماری تا میانسالی هم خودش را نشان نمیدهد.
 

پس این بیماری را یک بیماری Developmental میدانند به این معنا که در طول رشد، این بیماری پیشرفت کرده و خود را نمایان میکند.

این اتصال ممکن است در محلی باشد که دو استخوان بطور طبیعی با یکدیگر مفصل میشوند و یا ممکن است بین دو استخوانی باشد که بطور طبیعی در بین آنها مفصلی قرار ندارد.

شایع ترین اتصال بین استخوان ها در کف پا اتصال بین پاشنه یا کالکانه Calcaneous و استخوان ناویکولر Navicular و یا اتصال بین استخوان های پاشنه ( کالکانه) و قاپ ( تالوس) است. شیوع این دو کوالیژن با هم برابر است.

کوالیژن

کوالیژن
تصاویر بالا رادیوگرافی مچ و کف پا را نشان میدهد که در آنها استخوان های پاشنه (کالکانه) و ناویکولر به هم چسبیده اند

 

این بیماری در نیمی از موارد دو طرفه است یعنی در هر دو پا وجود دارد. در این بیماری که در نوجوانان دیده میشود بافت فیبرو یا غضروف که در بین دو استخوان مجاور قرار دارد موجب اتصال دو استخوان میشود و یا حتی تبدیل به استخوان شده و موجب میشود دو استخوان به یکدیگر بچسبند و نسبت به هم حرکتی نداشته باشند. نتیجه آن افزایش احتمال پیچ خوردگی مچ پا در نوجوان است.
 

گاهی به این بیماری Calcaneonavicular bar یا Talocalcaneal bar هم میگویند منظور از Bar بافتی است که موجب اتصال دو استخوان شده است این بافت میتواند بافت فیبرو یا غضروف یا استخوان باشد.

اگر دو استخوان با بافت فیبرو به هم متصل شده باشند میتوانند کمی نسبت به هم حرکت داشته باشند ولی اتصال غضروفی محدودیت حرکت بیشتر و اتصال استخوانی محدودیت باز هم بیشتری را سبب میشود.

 

علائم تارسال کوالیژن

  • درد در ناحیه وسط یا بالا یا قسمت خارجی پا در یک نوجوان بعد از یک فعالیت بدنی یا ورزشی شدید و یا حتی در حین ایستادن و راه رفتن معمولی
  • کاهش دامنه حرکتی در مفصل مچ پا
  • اسپاسم عضلات و یا زود خسته شدن پا
  • لنگیدن
  • مشاهده اتصال فیبرو بین دو استخوان مجاور کف پا توسط ام آر آی

 

مشاوره

تارسال کوالیژن چگونه تشخیص داده میشود

تشخیص این بیماری معمولا بعد از صحبت کردن پزشک با بیمار در مورد مشخصات مشکلات وی و معاینه بیمار و رادیوگرافی ساده از کف پا داده میشود. پزشک معالج ممکن است برای بررسی بیشتر پا و کمک به تشخیص بیماری از سی تی اسکن یا ام آر آی هم استفاده کند.

 

درمان تارسال کوالیژن چیست

برای مرتفع شدن درد در موارد حاد معمولا مچ و کف پا به توسط یک آتل یا گچ برای مدتی بیحرکت میشود. هدف از این درمان آنست که پا برای مدتی استراحت کرده و استخوان های مبتلا برای مدتی حرکت نکنند تا التهاب و درد از بین برود.

مدیریت مشکل بیومکانیکی ایجاد شده معمولا با استفاده از کفش های طبی یا کفی های مخصوص انجام میشود. هدف این نوع درمان نه از بین بردن کوالیژن است بلکه هدف فقط از بین بردن درد بیمار است. این وسایل موجب میشوند حرکات غیر طبیعی استخوان های تارس کمتر شده و درد کاهش یابد.

گاهی اوقات پزشک معالج برای کاهش التهاب و درد از تزریق موضعی کورتیکوستروئید یا داروی بیحسی موضعی در محل کوالیژن استفاده میکند.

در صورت عدم موفقیت، از عمل جراحی استفاده میشود. در جراحی این بیماری، یا اتصال دو استخوان برداشته میشود تا استخوان ها بتوانند بهتر حرکت کنند.

در صورتیکه به علت بیماری، بین دو استخوان آرتروز و ساییدگی ایجاد شده باشد پزشک ارتوپد معمولا دو استخوان را بطور کامل به یکدیگر جوش میدهد تا درد از بین برود.

معمولا در بچه های با سن کم درمان جراحی بصورت برداشتن اتصال بین دو استخوان است و در سنین بالاتر که احتمال ایجاد آرتروز بین استخوان ها بیشتر است درمان فیوژن استخوان ها است.