جااندازی باز به معنای این است که پزشک با جراحی پوست و عضلات را کنار زده و قطعات شکسته شده استخوان را با چشم ببیند و آنها را در کنار هم قرار دهد.
از مهمترین مراحل درمان هر شکستگی جااندازی آن است. این بدان معنا است که پزشک باید قطعات جابجا شده را در کنار هم قرار دهد تا استخوان در وضعیت مناسبی قرار گرفته و بهتر جوش بخورد.
جااندازی شکستگی به دو روش بسته و باز انجام میشود. در جااندازی بسته پزشک بدون اینکه محل شکستگی را ببند سعی در قرار دادن قطعات شکسته شده در کنار هم میکند.
تصمیم گیری برای جااندازی باز شکستگی استخوان
گاهی اوقات پزشک جراح استخوان میداند که جااندازی بسته قطعات شکسته شده امکانپذیر نیست یا سعی میکند قطعات را جااندازی بسته کند ولی موفق نمیشود. در این حال از روش جااندازی باز استفاده میکند.
در بعضی موارد دیگر به علت آسیبی که به عروق و اعصاب و یا دیگر بافت های نرم مهم اندام وارد شده پزشک معالج تصمیم به عمل جراحی میگیرد تا این بافت ها را ترمیم کند. در این مواقع هم وی ممکن است مجبور به استفاده از جااندازی باز شکستگی شود.
روش جااندازی باز شکستگی
در روش جااندازی باز شکستگی، پزشک معالج پس از بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی بیمار، پوست و در صورت نیاز عضلات و دیگر بافت ها را شکاف میدهد تا بتواند قطعات شکسته شده استخوان را ببیند سپس آنها را با وسایلی گرفته و در کنار یکدیگر قرار میدهد.
پس از جااندازی باز شکستگی ها معمولا استفاده از بعضی روش های حفظ موقعیت قطعات مانند گچ گیری امکانپذیر نیست و پزشک معالج معمولا از وسایل فلزی برای فیکس کردن قطعات شکسته شده استفاده میکند.
به این وسایل در لفظ عامه پلاتین میگویند. پزشکان آنها را ایمپلنت مینامند و معمولا از جنس استیل یا آلیاژ های تیتانیوم هستند. شکل آنها ممکن است بصورت پیچ، پلاک، میله، پین، سیم یا اشکال دیگر باشد.
باید به یاد داشت که “عمل جراحی شکستگی” و “جااندازی باز” مترادف یکدیگر نیستند. در بسیاری مواقع جااندازی شکستگی بصورت بسته انجام میشود ولی برای فیکس کردن قطعات شکسته شده با پیچ و پلاک یا نیل، باید پوست شکافته شده و عضلات کنار بروند و این وسایل فلزی بر روی استخوان گذاشته شوند.
پس در واقع عمل جراحی انجام شده است ولی چون محل شکستگی نمایان نشده، پس جااندازی را بسته مینامند.
مثلا در بسیاری از شکستگی های سوپراکندیلر آرنج بچه ها که با جابجایی زیاد همراه است درمان با عمل جراحی بصورت جااندازی بسته شکستگی و استفاده از پین های داخل استخوانی برای فیکس کردن محل شکستگی است. جراح این پین ها را از راه پوست به داخل استخوان و محل شکستگی هدایت میکند.