بسیار دیده میشود که بیماران تمایل دارند در حین جراحی نوع خاصی از بیحسی یا بیهوشی برای آنها استفاده شود. بعضی ها تمایل دارند کاملا بیهوش شوند و در حین جراحی اصلا چیزی نفهمند و بعد از عمل جراحی بیدار شوند.
بعضی از افراد از بیحسی ناحیه ای که با استفاده از تزریق ماده بیحسی در ناحیه کمر انجام میشود وحشت دارند و فکر میکنند بعد از جراحی، کمر آنها ضعیف میشود.
بعضی دیگر که بیماری داخلی خاصی مثل بیماری های قلبی یا ریوی دارند فکر میکنند که اگر بیهوش نشوند و بیحس شوند خطر کمتری آنها را تهدید میکند.
آیا برای عمل جراحی بیهوشی برای من مناسب تر است یا بیحسی
ذکر این نکته مهم است که صلاحیت دارترین کسی که مشخص میکند بیمار را باید با چه روش برای عمل جراحی آماده کرد پزشک متخصص بیهوشی است.
وی با در نظر گرفتن عوامل مختلفی مثل سن بیمار، بیماری های زمینه ای که بیمار ممکن است داشته باشد، نوع عمل جراحی و بسیاری عوامل دیگر بهترین و مناسب ترین انتخاب را برای بیمار در نظر میگیرد.
متخصص بیهوشی برای این تصمیم سالها آموزش دیده و تجربه دارد. پس بهتر است تصمیم گیری در مورد نوع بیحسی یا بیهوشی به پزشک متخصص بیهوشی سپرده شود مگر در مواقعی که ایشان بیمار را در انتخاب بین دو یا چند روش آزاد میگذارد.
برای انجام اعمال جراحی ارتوپدی لازم است تا در حین جراحی بیمار دردی احساس نکند. مسئول این کار در اطاق جراحی، همانطور که گفتیم پزشک متخصص بیهوشی است.
وی ممکن است از روش های گوناگونی برای رسیدن به این مقصود استفاده کند ولی سه تای آنها در اعمال جراحی ارتوپدی بیشتر بکار برده میشوند که عبارتند از:
بیحسی اندام
در این روش داروی تزریقی بیحس کننده خاصی در کنار اعصابی که به اندام میروند تزریق میشود. این کار موجب میشود قسمتی از اندام که با آن اعصاب حس دهی میشود بیحس شود.
با بیحس شدن محل، پزشک ارتوپد میتواند عمل جراحی را انجام دهد. این روش عارضه بسیار کمی دارد ولی در همه انواع اعمال جراحی قابل انجام نیست. مثلا برای تعویض مفصل ران نمیشود از این روش استفاده کرد.
بیحسی ناحیه ای
در این روش پزشک متخصص بیهوشی داروی تزریقی بیحس کننده خاصی را در ستون مهره بیمار و در کنار رشته های عصبی که از نخاع خارج میشوند تزریق میکند.
با این کار هر دو اندام پایینی بیمار از کمر به پایین بیحس میشوند و میتوان تمام اعمال جراحی اندام تحتانی را با این روش انجام داد.
خوبی این روش اینست که خونریزی حین عمل جراحی کم است و احتمال لخته شدن خون در اندام تحتانی که از مشکلات جدی بعد از اعمال جراحی است در این روش کمتر از روش بیهوشی عمومی است.
سردرد بعد از جراحی و مشکل در ادرار کردن در چند روز اول بعد از جراحی میتواند از مشکلات احتمالی استفاده از این روش باشد
بیهوشی عمومی
در این روش پزشک متخصص بیهوشی با تزریق داروهای تزریقی و استفاده از گاز های تنفسی خاصی بیمار را کاملا بیهوش میکند. با استفاده از این روش تقریبا هر نوع عمل جراحی را میتوان برای بیمار انجام داد.
مشکلات این روش، احتمال بیشتر خونریزی حین جراحی و احتمال بیشتر لخته شدن خون در رگ ها بعد از جراحی است. بیمار ممکن است بعد از جراحی تا مدتی سردرد و تهوع و خواب آلودگی داشته باشد.
در این نوع بیهوشی، بیمار معمولا اختیار تنفس را در حین بیهوشی ندارد و برای تنفس بیمار از ماشین تنفس مصنوعی استفاده میشود.
این دستگاه اکسیژن را از راه لوله ای که پزشک متخصص بیهوشی در ابتدای عمل جراحی از راه دهان در نای وی میگذارد به او میرساند. گر چه لوله در انتهای جراحی از نای بیمار خارج میشود ولی ممکن است نای بیمار تا چند روز احساس ناراحتی و سوزش داشته باشد
از روش های متفاوتی برای بی درد کردن بیمار حین اعمال جراحی ارتوپدی استفاده میشود و پزشک متخصص بیهوشی با در نظر گرفتن متغیر های گوناگون سعی میکند بهترین روش را برای بیمار انتخاب کند.