پیوند عصب نوعی جراحی است که در آن یک عصب را که نبودن آن مشکل زیادی ایجاد نمیکند را برداشته و به جای خالی عصب مهم دیگری پیوند میزنند.
آسیب های اعصاب محیطی از جمله صدماتی هستند که ممکن است به علت ورود اجسام تیز به اندام و بدنبال آن پارگی عصب بوجود آید. این اعصاب همچنین میتوانند به دنبال شکستگی های استخوانی ایجاد شوند. فشار لبه تیز شکستگی میتواند موجب پارگی عصب شود.
این پارگی ها نیاز به ترمیم دارد تا اینکه عصب بتواند کارکرد طبیعی خود را بدست آورد.
وقتی یک عصب پاره میشود منطقی ترین راه ترمیم آن دوختن دوسر پاره شده است ولی این کار همیشه امکانپذیر نیست چون
- ممکن است قسمتی از عصب له شده یا ریش ریش شده باشد. قسمت له شده و یا ریش ریش شده مرده است و باید خارج شود
- ممکن است مدتی از پارگی گذشته و دو سر عصب از هم دور شده باشند
- ممکن است مدتی از پارگی عصب گذشته باشد و یک توده مزاحم به نام نوروم Neuroma در محل پارگی ایجاد شود که در موقع ترمیم عصب باید خارج شود
در تمام این موارد دو سر عصب که باید به هم دوخته شوند به هم نمیرسند. یکی از روش هایی که در این موارد بکار گرفته میشود استفاده از پیوند یا گرافت عصب است.
در این روش قسمتی از یک عصب حسی بدن برداشته شده و از آن به عنوان پیوند استفاده میشود. جراح این قسمت پیوندی را در وسط دو سر عصب آسیب دیده قرار داده و سپس دوسر پیوند را به دوسر عصب میدوزد.
از این روش در مورد اعصاب حرکتی استفاده شده و عصبی که برای پیوند به این عصب حکتی آسیب دیده مورد استفاده قرار میگیرد یک عصب حسی است.
معمولا از اعصاب حسی که خیلی مهم نیستند به عنوان دهنده استفاده میشود مانند عصب سورال Sural nerve در پایین ساق ( این عصب حس قسمت خارجی کف پا را تامیم میکند) ، عصب حسی سطحی رادیال Superficial radial nerve در ناحیه ساعد و عصب پوستی آنته براکیال داخلی Medial antebrachial cutaneous nerve ( که حس قسمت داخلی ساعد را تامین میکند).
مسلما با برداشتن عصب دهنده، پوست قسمتی از بدن بیحس میشود و این قیمتی است که بیمار میپردازد تا حرکت مهمی را که در اثر آسیب شدید به یک عصب حرکتی از دست داده تا حدودی بهتر شود.